هدف و کاربرد

     هدف اولیه و اصلی از بافتن، تهیه‌ی وسایلی است که بتواند نیازهای اولیه‌ی مادی (زیستی) بشر را برآورده سازد. از بافته‌ها بیشتر برای فرش کردن و پوشاندن سطوح تهیه‌ی محفظه‌ها (کیس‌ها، کیف، و برخی ظروف) و پوشاک استفاده می‌شود. نقش پردازی و رنگ‌بندی در یافته‌ها در بی نیاز به زبیایی وجود آمده است.

شکل ظاهری

    آثار بافندگی بیشتر به صورت تخت و به شکل‌های مستطیل و مریع در اندازه‌های مختلف بافته می‌شوند. البته گاهی به شکل‌های دیگری مانند دایره، چندضلعی و حتی بیضی نیز تولید می‌شوند. برخی از بافته‌ها در شکل‌های سه بعدی (حجمی) تولید می‌شوند مانند ظروف حصیری و بامبو تا کارآیی لازم را داشته باشند. گاهی هم بافندگان با ذوق و مبتکر احجامی را می‌بافند که بیشتر جنبه‌ی نمایشی دارد. ظروف و اشیای بافته شده‌ی تزیینی از این قبیل‌اند. آثار بافندگی معمولا از طرح‌ها و نقش‌ها و رنگ‌آمیزی گوناگونی برخوردارند. انواع طرح‌ها و نقش‌های سنتی (گیاهی، حیوانی، انسانی، انتزاعی و …)  را برای تزبین آثار بافندگی و زیباتر شدن آنها به کار می‌گیرند که همزمان در مراحل بافت اجرا می‌شود.

    برخی از آثار بافندگی مانند قالی و پارچه مخمل پرزدارند، برخی مانند پارچه و گلیم، صاف و هموار و بدون پرزند و برخی مانند حصیر دارای سطحی زبر و مشبک‌اند. بسیاری از این محصولات (فرش، نمد، ہارجه و …) انعطاف پذیر بوده و برخی از آنها (مانند ظروف و اشیای حصیری و آثار بافته شده از شاخه‌های گیاهان و …) به نسبت کمتری از این ویژگی برخوردارند و یا اصلا انعطاف پذیر نیستند.