صنایع دستی تایلند را بشناسید

تاریخ انتشار: 12 مهر 1401

بازدید: 1,003 بازدید

کشور تایلند با نام رسمی پادشاهی تایلند و نام سابق سیام ، کشوری در شبه ‌جزیره هند و چین است و همچنین نام این کشور در میان خود مردم محلی برگرفته از دو لغت Land و Thi که به معنای سرزمین حوری یا تایی می‌باشد که عموما در میان گردشگران با این نام شناخته شده است ، این کشور از لحاظ موقعیت جغرافیایی در جنوب شرقی آسیا قرار گرفته است که از شمال و غرب با برمه و دریای آنداما از شمال شرقی و شرق با لائوس و از جنوب با مالزی و خلیج تایلند همسایه است ، کشور تایلند به وسعت ۵۱۳،۱۱۵ کیلومتر مربع با جمعیت ۶۳٫۴۳۰٫۰۰۰ نفر میباشد. همراه ما باشید تا صنایع دستی تایلند را بشناسید.

صنایع دستی تایلند

زبان تایلندی یکی از قدیمی ‌ترین زبان‌های شرق آسیا محسوب می شود که بیشتر مردم با وجود گویش‌های قومی و منطقه‌ای بسیاری به زبان رسمی تایلندی صحبت می‌کنند و الفبای مخصوص خود را دارند ، به همین دلیل زبان گفتاری و نوشتاری این کشور کاملا برای شما خارجی‌ها ، غیرقابل فهم است ، زبان انگلیسی در مدارس تایلند آموزش داده می‌شود و در بیشتر هتل‌ها ، رستوران‌ها و فروشگاه‌‌های این کشور استفاده می‌شود و نکته جالب اینجاست که مردم کشور تایلند قدرت تسلط به این زبان را ندارند ، اما با اینکه یادگیری زبان این کشور ساده نیست کسانی که به این کشور سفر می‌‌کنند ، با یادگیری واژگان اندک می‌‌توانند تجربه دلپذیری داشته باشند ، نکته قابل توجه درباره زبان تایلندی این است که ، پادشاه کشور تایلند با زبان منحصر به فرد خود صحبت می‌کند و در هیچ جای کشور کسی به این زبان صحبت نمی‌‌کند. اکنون با هنر دیبا همراه باشید تا گریز کوتاهی به صنایع دستی و سوغاتی کشور تایلند بزنیم:

۱٫ابریشم بافی

مرکز پرورش کرم ابریشم در ناحیه‌ی شمال شرقی کشور و در همسایگی کامبوج و لائوس بوده که نسبتاً خشک و کم باران و مساعد برای کاشت درخت توت می‌باشد. بافت پارچه‌ی ابریشم در طی نسل‌های متمادی به صورت خانگی انجام می‌شود.

برای رنگرزی آن قبلاً از رنگ‌های گیاهی استفاده می‌شد که تنوع چندانی نداشت و برای آماده سازی آن زمان زیادی صرف می‌شد. اندازه‌ی قواره‌های پارچه کمتر از سه متر بود که تنها برای تهیه‌ی لباس تایلندی کاربرد داشت.

بعد از جنگ جهانی دوم یک نفر آمریکایی بازنشسته تحولی در این رشته ایجاد کرد که شامل تنوع در رنگ و افزایش طول پارچه به ۲۵ تا ۳۰ متر همراه با حفظ طرح‌های سنتی آن می‌شد. ضمناً باید یادآور شد که کلیه‌ی مراحل تهیه‌ی ابریشم شامل خارج کردن الیاف از پیله، صمغ گیری، رنگرزی، تابیدن، چله کشی و بافت با دست انجام می‌گیرد. نحوه‌ی بافت در خانه‌ها به صورت کارمُزدی است و یک نفر بافنده می‌تواند در مدت هشت ساعت تا ۶ متر پارچه ببافد. یک مجتمع نمونه‌ی ابریشم بافی در شهر شیانگ می دایر می باشد که در آن کلیه‌ی مراحل شامل بیرون کشیدن الیاف ابریشم از پیله تا ساخت محصولات تکمیلی از پارچه‌ی ابریشم نظیر انواع روسری، کیف، کراوات و غیره در آن صورت می‌گیرد و به عنوان یکی از مراکز عمده‌ی مورد بازدید جهانگردان می‌باشد. نمایش و فروش محصولات هم در این مجتمع انجام می‌شود.

۲٫ چاپ پارچه

در ناحیه‌ی شمال شرق کشور با توجه به تولید ابریشم طبیعی، بافت پارچه هاى ابریشمی و رنگرزی آن به روش گره زنی متداول بوده که در زبان محلی به آن مادمی می‌گویند ولی پارچه‌های چاپ باتیک تایلند از شهرت و اعتبار فوق العاده‌ای برخوردار بوده که از نظرکثرت تعداد رنگ‌های به کار رفته و هماهنگی و زیبایی خیره کننده‌ی آن با باتیک اندونزی مالزی برابری می‌کند. از آنجا که بافت پارچه‌های پنبه ای نیز در قسمت‌هایی از تایلند متداول می‌باشد هنر رنگرزی به شیوه گره زنی و چاپ باتیک روی هر دو پارچه انجام می‌گیرد.

۳٫ ساخت چتر های آفتابی و تزئینی

تولید چتر و تزیین آن با نقش و طرح‌های مختلف با استفاده از رنگ روغن توسط زنان در کارگاه‌های مخصوص انجام می‌شود.

علاوه بر چتر انواع تابلوهای دیواری به صورت طومار نیز ساخته و عرضه می‌گردد.

مرکز عمده‌ی تولید این محصولات شهر شیانگ می‌است.

۴٫ ساخت گل های مصنوعی

این فعالیت به عنوان اشتغال مکمّل و جانبی روستاییان بوده و سه مرکز عمده‌ی آن در شهرهای سُنگ کران، پچابوری و خیری خان قرار دارد.

۵٫تولید اشیاء مصرفی از نی راتان

در ایالت مرکزی از نی راتان برای ساخت اشیاء گوناگون تزیینی و مصرفی استفاده می شود و برای این کار نی مزبور را به صورت رشته‌هایی با قطرهای متفاوت درآورده و سپس آن را دور قالبی که از بامبو ساخته شده می‌پیچند. برای آنکه اشیاء مذکور پس از ساخت، مقاومت کافی پیدا کند، آن را دود می‌دهند.

۶٫فلزکاری و نقره سازی

ساخت اشیاء برنزی (ترکیب مس و قلع) از جمله رشته‌هایی است که دارای بازار عمده‌ی صادراتی می‌باشد. در تولید ظروف گوناگون و نیز چاقو، قاشق و چنگال، با استفاده از عاج فیل و یا شاخ گاومیش آنها را تزیین و تکمیل می‌کنند. این اشیا عموماً دارای نقوشی به صورت کنده کاری بوده و سطح آن را با ترکیبات سیلیکون می‌پوشانند به نحوی که هیچ گاه نیاز به پرداخت و جلا دادن ندارد و ضمنا با اسیدهای موجود در آب میوه ‌ها نیز ترکیب نمی‌شود. ساخت و قلم زنی فرآورده‌های نقره با استفاده از طرح‌های گل و بوته و نیز تصاویر مذهبی بیشتر در شهر شیانگ می معمول بوده و نکته‌ی جالب آن که زنان به این فعالیت اشتغال دارند.

۷٫ سرامیک سازی

به علت وجود انواع خاک‌های رُس و کائولن و کوارتز سرامیک سازی در بیشتر نقاط تایلند رواج داشته ولی مرکز عمده‌ی آن در اطراف شهر شیانگ می است .لعاب مصرفی عموماً به رنگ سبز و آبی بوده و از نقوشی گل و گیاه و جانوران در تزیین آن استفاده می‌شود. یک نوع سرامیک نیز با لعاب پنج رنگ تولید می‌گردد که به آن بناچارونگ (Bencharong) می‌گویند.

۸٫ کنده کاری روی چوب

کنده کاری روی چوب را می‌توان از مهمترین رشته‌های صنایع دستی تایلند محسوب نمود که چوب مصرفی از نوع ساج در مناطق جنگلی این کشور به وفور یافت می‌شود. در گذشته فعالیت صنعتگران بیشتر متوجه تزیین قسمت‌های داخلی برخی ساختمان ‌ها نظیر معابد و کاخ‌ها می‌شد ولی امروزه عموماً به تولید ظروف و مجسمه‌های چوبی می‌پردازند.

۹٫ ساخت محصولات سنگی

با استفاده از سنگ یشم انواع اشیاء تزیینی، زیورآلات و مجسمه ساخته می شود. به علاوه این نوع سنگ در تکمیل و تزیین زینت آلات طلا و نقره به کار می‌رود.

۱۰٫ سوزن دوزی

سوزن دوزی روی پارچه و نوارهای تزیینی بیشتر در میان زنان قبایل کوه نشین شمال کشور (اطراف شهر شیانگ می) از آن جمله قبایل مِئو، کارِن و آخا متداول بوده که با استفاده از نخ ابریشم بر روی پارچه‌های پنبه‌ای اقدام به سوزن دوزی با بهره گیری از طرح ‌ها و نقوش سنتی قبیله‌ی خود می‌نمایند.